Położony na wzgórzu nad rzeką Ropą Biecz wywodzi swą nazwę – jak głosi legenda – od zbója Becza. Pod koniec XII w. istniał tu zapewne gród kasztelański, a od 1243 r. w dokumentach wymieniani są bieccy kasztelanowie. Na początku XIV w. miasto należało do biskupa Jana Muskaty; później wchodziło w skład dóbr królewskich i do czasu rozbiorów było siedzibą starostwa grodowego.

ZESPÓŁ MIEJSKI I KOŚCIÓŁ I KLASZTOR OO. REFORMATÓW W BIECZU, fot. M. Klag (MIK 2000) CC BY SA 3.0

Przez Biecz przebiegał szlak handlowy łączący Polskę z Węgrami, a w XV-XVII w. miasto było znanym ośrodkiem handlu i rzemiosła. Widok Biecza został umieszczony w słynnym dziele J. Brauna i F. Hogenberga przedstawiającym najważniejsze i najpiękniejsze miasta ówczesnej Europy (1617), co świadczy o randze, jaką wówczas posiadał.

Biecz był obwarowany murami, z których przetrwał do dzisiaj fragment z dzwonnicą obronną z XVI w. Miasto zachowało także dawny układ urbanistyczny z prostokątnym rynkiem, na którym stoi ratusz – jeden z najcenniejszych w Małopolsce. Ratusz z wieżą zbudowano prawdopodobnie w XV w., jako gotycki. Po zawaleniu się wieży w 1569 r. wzniesiono nową i przy tej okazji przebudowano ratusz. Istniejąca do dzisiaj wieża, odnowiona w latach 1999-2000, jest dziełem Jeremiasza Kwajera. Sgraffitową dekorację wykonał Sebastian Wcisło. Na wschodniej ścianie wieży ratusza zachowała się tarcza XVI-wiecznego zegara z 24-godzinnym podziałem. Część ratusza, którą rozebrano w XIX w., została zaznaczona obrysem na nawierzchni rynku.

Wąskie uliczki Biecza są zabudowane malowniczymi piętrowymi i parterowymi domami. Wśród nich warto odwiedzić dom, w którym urodził się biskup i kronikarz Marcin Kromer (obecnie Muzeum Ziemi Bieckiej) oraz Dom z basztą (drugi z obiektów Muzeum).

Znajdujący się w zachodniej części miasteczka kościół farny pw. Bożego Ciała z początku XVI w. jest wspaniałą, późnogotycką świątynią. Wewnątrz można podziwiać misternie wykonane sklepienie sieciowe w nawie oraz sklepienie kryształowe w prezbiterium, a także późnorenesansowe, polichromowane stalle i XVI-wieczny ołtarz główny.

Na sąsiadującym od wschodu z bieckim rynkiem wzgórzu wznosi się kościół i klasztor Franciszkanów, zwanych dawniej reformatami. Osiedlili się oni w Bieczu w 1624 r. Zbudowany przez nich kościół pw. św. Anny oraz klasztor mają barokowe, lecz proste formy, o skromnej dekoracji.

Tekst: B. Sanocka (2008)

Licencja CC-BY-SA 3.0