Cystersów do podkrakowskiej Mogiły sprowadził biskup krakowski Iwo Odrowąż ok. 1225 r. Wkrótce potem rozpoczęli oni budowę kościoła pw. św. Wacława. Wzniesiona w 2. i 3. ćwierci XIII w. ceglana bazylika o formach wczesnogotyckich została częściowo przekształcona na początku XVI w. oraz w okresie baroku. Najważniejszą zmianą była budowa fasady w latach 1779-1780 przez Franciszka Mosera z Opawy.

OPACTWO OO. CYSTERSÓW I KOŚCIÓŁ ŚW. BARTŁOMIEJA W KRAKOWIE, fot. M. Klag (MIK, 2005) CC BY SA 3.0

Świątynia cysterska jest wzniesiona z cegły, kamienne są szczegóły architektoniczne oraz elementy dekoracyjne. Jest ona trójnawową bazyliką z transeptem i zamkniętym prosto prezbiterium oraz dwiema parami bliźnich kaplic po obu jego stronach. Kościół nakrywają w większości gotyckie sklepienia krzyżowo-żebrowe. Na zewnątrz średniowieczny wygląd zachowało ceglane prezbiterium. Korpus świątyni otynkowano w czasie, kiedy wzniesiono barokową fasadę, rozczłonkowaną pilastrami i zamkniętą falistym szczytem.
Wewnątrz kościoła, na ścianach prezbiterium, transeptu i południowej kaplicy bliźniej można podziwiać renesansową polichromię wykonaną w 2. ćwierci XVI w. przez Stanisława Samostrzelnika, zakonnika tutejszego klasztoru. W ołtarzu głównym znajduje się późnogotycki poliptyk (1514) z posągiem Matki Bożej z Dzieciątkiem oraz malowanymi i rzeźbionymi skrzydłami ze scenami z życia i Męki Chrystusa, a także z postaciami świętych.

Średniowieczny, rozbudowany w XVI w. i przebudowany gruntownie w XVIII w. budynek klasztorny znajduje się po stronie południowej kościoła. Piętrowe skrzydła klasztoru otaczają czworoboczny wirydarz. Piękne, XIV-wieczne krużganki zdobią polichromie namalowane w 1538 r. przez Stanisława Samostrzelnika: jest tutaj wspaniałe i monumentalne Ukrzyżowanie oraz dekoracja arabeskowa.

Nieopodal klasztoru znajduje się parafialny kościółek pw. św. Bartłomieja. Zbudowany w 2. poł. XV w., odnowiony w 1587 r. i przebudowany ok. poł. XVIII w., należy do najstarszych zachowanych zabytków polskiej architektury drewnianej. Kościół o nawie i prezbiterium tej samej szerokości nakrywa wysoki, gontowy dach. Do nawy przybudowane są z obu stron po dwie kaplice i kruchty oraz dwie niższe nawy boczne, otwarte na nawę główną ostrołukowymi arkadami. Większość wystroju świątyni (polichromie z portretami papieży, biskupów i świętych, ołtarz główny i część bocznych) pochodzi
z 2. poł. XVIII w.

Tekst: Barbara Sanocka, maj 2008

Licencja CC-BY-SA 3.0