W 1949 roku, w związku z powstaniem kombinatu metalurgicznego, podjęto decyzję o budowie Nowej Huty – socrealistycznego miasta usytuowanego w pobliżu Krakowa na gruntach wsi Mogiła, Bieńczyce i Pleszów. Generalnym projektantem tego zespołu urbanistycznego został Tadeusz Ptaszycki, za koncepcję urbanistyczną odpowiedzialni zaś byli Bolesław Skrzybalski, Stanisław Juchnowicz i Tadeusz Rembiesa. Zespół wspomagali między innymi Marta
Kamienica przy ulicy Basztowej 6-8, mieszcząca szkoły muzyczne, nazywana jest popularnie Florianką. Jest to zespół budynków zajmujących prostokątną działkę pomiędzy ulicami Basztową, Krowoderską i Sereno Fenna.
Kilka kilometrów na północ od Tarnowa rozciągają się zabudowania wsi Łęg Tarnowski. Ta oficjalna nazwa miejscowości współistnieje ze zwyczajowymi nazwami poszczególnych jej części: Wychylówka z Kolonią Pawęzowską, Łęg Górny, Partyń, Łęg Środkowy, Kolonia Kąty, Łęg Dolny, Zaszkole i Pogwizdów.
Miasto Nowy Sącz, położone na trakcie handlowym prowadzącym z Węgier do Krakowa, lokowane było w 1292 r. przez króla czeskiego Wacława II. Usytuowane na ziemi biskupów krakowskich, w widłach Kamienicy i Dunajca, miało zastąpić Stary Sącz, którego mieszkańców chciano tutaj przenieść.
Przegorzały to nazwa dawnej wsi malowniczo położonej na lewym brzegu Wisły zaledwie 7 km na północ od Krakowa, posadowionej pomiędzy kopcem Kościuszki, parkiem Decjusza i klasztorem na Bielanach. Na jej obrzeżach, na południowych stokach pasma Sowińca, z końcem lata 1902 roku osiedlili się Karolina i Wincenty Sataleccy, pradziadowie gospodarującej tu obecnie rodziny Husarskich. Najwcześniejsze wzmianki
Teatr im. Juliusza Słowackiego, usytuowany w pobliżu krakowskich plant przy pl. św. Ducha 1, nosi tę nazwę od 1909 roku, wcześniej bowiem, to jest od momentu jego wzniesienia, nazywano go Teatrem Miejskim w Krakowie. Postawiono go w latach 1891–1893 według zatwierdzonego jeszcze w 1890 projektu autorstwa architekta Jana Zawiejskiego na miejscu wyburzanego wówczas średniowiecznego kompleksu
Młoszowa, leżąca w pobliżu Trzebini, była przez stulecia własnością rodziny Młoszowskich, którzy pod koniec XVII w. wznieśli tutaj dwór. Kiedy w 1790 r. ród ten wygasł, wieś dostała się w posiadanie spadkobierców Hieronima Wielopolskiego.